Bir köylü, bilgenin yanına geldi ve şikâyete başladı:
“N’olur bana yardım edin, yoksa çıldıracağım. Tek odalı bir evde yaşıyoruz. Ben, karım, çocuklarım, karımın akrabaları. Herkesin siniri tepesinde. Birbirimize bağırıp duruyoruz. Evimiz sanki bir cehenneme döndü.”
“Sana söyleyeceğim şeyi yapacağına söz verir misin?” diye sordu bilge ciddî bir sesle.
“Yemin ederim, ne söylerseniz yapacağım.”
“Pekalâ. Kaç hayvanın var?”
“Bir inek, bir keçi ve altı tavuk.”
“Onların hepsini evinize al. Bir hafta sonra yanıma yine gel.”
Bilgenin talebesi aldığı tavsiyeye çok şaşırmıştı, ama itaat edeceğine de söz vermişti bir kere. Çaresiz, hayvanları da odaya aldı.
Bir hafta sonra geldiğinde perişan haldeydi. Acı ve kederli inliyordu.
“Mahvolmuş durumdayız. Pislik! Koku! Gürültü! Hepimizin aklını kaçırmasına ramak kaldı.” Bu defa:
“Şimdi git ve hayvanları evden çıkar” dedi bilge.
Adam eve kadar hiç durmadan koştu. Denileni yaptı.
Ertesi gün bilgenin yanına geldiğinde gözleri mutluluktan parlıyordu:
“Hayat ne kadar güzel. Hayvanlar dışarıda. Evimiz öyle sessiz, öyle temiz ve öyle geniş ki! Sanki bir cennet!”
Kaynak: Murat Çiftkaya İlham Öyküleri
0 yorum:
Yorum Gönder